homoEDUpl's channel
httpwwwhomoseksualizmedupl fan page

inne świadectwa

homoseskualizm  to choroba?

Ponad dwie trzecie naszych klientów odniosło korzyść z terapii. Z tego 20% w satysfakcjonujący sposób zmieniło orientację seksualną, u pozostałych zredukowany został stopień promiskuityzmu (1) seksualnego.

Dr. Nicholas Cummings był przewodniczącym Amerykańskiego Stowarzyszenia Psychologicznegho (APA). Przez lata był też przełożonym wydziału Zdrowia Psychicznego w Kaiser-Permanente Health Maintenance Organization. Współautor książki Destructive Trends In Mental Health: The Well-Intentioned Path to Harm.

P: Jak wielu spotkał Pan klientów z SSA (2) podczas pracy w Kaiser-Permanente?

Dr C: W czasie dwudziestu lat mojej pracy w Kaiser-Permanente (1959-1979) populacja gejow i lesbijek w San Francisko znacznie się rozrosła, dlatego też przychodziło do nas więcej tego typu pacjentów, niż w zwykłej praktyce psychoterapeutycznej. Osobiście pracowałem z dwoma tysiącami klientów z SSA, moi podwładni spotkali się z kolejnymi 16.000. Każdy z klientów został szczegółowo opisany, ponieważ pracowaliśmy bardzo ciężko by wypracować podejście psychoterapeutyczne odpowiadające na ich potrzeby. Pod wieloma względami byliśmy pionierami w dostosowaniu terapii do potrzeb tej populacji.

P: Z tej liczby - jak wielu klientów zmieniło orientację na heteroseksualną, ilu klientom nie powiodło się to, a ilu klientów pozostało przy tożsamości homoseksualnej?

Dr C: Większość z naszych klientów nie wyrażała potrzeby reorientacji, lecz przychodziła do nas z problemami związanymi z brakiem satysfakcji ze swego stylu życia. Praca nad problemami wydobywała z nich potrzebę zmiany. Problemy te dotyczyły np. nietrwałości relacji, odczuć winy lub obrzydzenia z powodu promiskuityzmu seksualnego, strachu przed chorobą, pragnienia założenia tradycyjnej rodziny itp. Nie jestem w stanie przypomnieć sobie jak wiele z tych osób wyrażało od początku pragnienie zmiany orientacji seksualnej, jednak z pewnością mogę powiedzieć, że była to mniejszość, prawdopodobnie nawet mniej niż 10% z tych 18.000 klientów.

67% z klientów odniosło korzyść z terapii. Nie próbowaliśmy zmieniać orientacji seksualnej pacjentów, chyba że pacjent sam stanowczo wskazał to jako cel terapeutyczny. Dwadzieścia procent z tych 67% klientów doświadczyło zmiany orientacji na heteroseksualną, pozostałym udało się wprowadzić seksualną odpowiedzialność do homoseksualnego stylu życia.

Gdy mówię, że w 67% przypadków terapia odniosła sukces mam na myśli, że większość klientów uzyskała zdolność prowadzenia szczęśliwego i rozsądnego życia jako homoseksualiści - w stabilnym związku. Jest to nieco więcej niż 10.000 z naszych klientów. A około 2.400 klientów zmieniło orientację na heteroseksualną. Pozostali - czyli około 1/3 klientów nie odniosła korzyści z terapii (nadal dręczył ich promskuityzm seksualny, poczucie nieszczęścia, przymusowe nieustanne poszukiwania anonimowego seksu, uzależnienia itp.)

P: Jedna trzecia Pańskich klientów nie była zadowolona z terapii. Jak by Pan ich określił? Kompulsywni, obsesyjni?

Dr C: Pamiętając, że procenty te nie odzwierciedlają całości populacji homoseksualistów, lecz wyłącznie te osoby, które szukały u nas terapii, około 1/3 była seksualnie kompulsywna. To znaczy czuli przymus poszukiwania anonimowych kontaktów seksualnych, nigdy nie zaspokojeni, obsesyjnie skoncentrowani na tym co określali swymi 'uzależnieniami seksualnymi'. W grupie tej wiele osób było uzależnionych od narkotyków, często przerażonych myślą o powtórnym seksie z tym samym partnerem. Przypominam sobie jednego pacjenta, który opowiadał, że gdy uprawiał seks z przygodnym partnerem okazało się, że jest to jeden z jego zapomnianych 'byłych'. Gdy partner nazwał go po imieniu, pacjent uciekł w ataku paniki.

P: Wyraża się Pan krytycznie na temat społeczności psychologów, ze względu na przekłamania w badaniach nad orientacją seksualną. Czy może Pan wytłumaczyć, dlaczego jest pan krytyczny wobec APA?

Dr C: Po pierwsze, proszę pozwolić mi to podkreślić, przez całe życie byłem głęboko zaangażowany w walkę o prawa publiczne dla gejów i lesbijek. Można mnie wręcz nazwać czempionem walki o te prawa. W 1979 roku zostałem przewodniczącym pierwszego Zespołu Zadaniowego do Spraw Gejów i Lesbijek w APA (Task Force on Lesbian and Gay Issues), który stał się w końcu sekcją APA. W tych czasach walczyliśmy o osobiste prawo do wybrania gejowskiego stylu życia. A teraz problemem jest osobiste prawo do nie bycia gejem. Jest ono kwestionowane przez APA, którego kierownictwo zdaje się autorytatywnie twierdzić, że cały homoseksualizm jest wrodzony, a SSA nie podlega zmianie.

Moje doświadczenie wykazuje, że jest tyle różnych rodzajów homoseksualistów, jak heteroseksualistów. Klasyfikowanie wszystkich odmian SSA jako nie poddających się zmianie wypacza rzeczywistość. Przeszłe próby zaklasyfikowania terapii reparatywnej jako 'nieetycznej' pogwałca prawo pacjenta do wyboru i czyni APA de facto ciałem narzucającym cele terapii.

P: Jakie jest podstawowe przesłanie książki Destructive Trends in Mental Health?

Dr C: APA pozwoliło by polityczna poprawność zatryumfowała nad nauką, wiedzą kliniczną i profesjonalną rzetelnością. Społeczeństwo nie może już wierzyć zorganizowanym formom psychologii, że będzie przemawiać na podstawie faktów, a nie zgodnie z polityczną poprawnością.

P: Co należy zrobić w tej sytuacji?

Dr C: Obecnie przewodniczenie APA złożone jest w ręce 200 osobowej elitarnej grupy psychologów, wymieniających się w odmianie 'muzycznych krzeseł' funkcjami w zarządach, komisjach, zespołach projektowych itp. 100.000 osobowa większość członków APA jest w gruncie rzeczy pozbawiona prawa głosu. Podczas konwencji APA w roku 2006 w Nowym Orleanie wygłosiłem mowę "Psychology and the APA Need Reform" (Psychologia i APA potrzebuje reformy). Wykład ten był wielokrotnie powielany na forach psychologicznych i listach dyskusyjnych, jednak został zignorowany przez przywódców. Ta reforma nie nastąpi sama z siebie!

Źródło: National Association for Research and Therapy of Sexuality


(1) Promiskuityzm seksualny ? uprawianie seksu z przygodnymi partnerami, często przybiera kompulsywny czyli przymusowy charakter. Więcej o temacie piszemy w osobnym artykule.

(2) SSA - Same Sex Attraction ? skłonności homoseksualne.