homoEDUpl's channel
httpwwwhomoseksualizmedupl fan page

poznaj opinie specjalistów

Homoseksualiści częściej niż ogół populacji doświadczają problemów emocjonalnych i cierpią na choroby psychiczne. Czy przyczyną jest homofobia i prześladowania ze strony heteroseksualnej większości?

Czy winne jest społeczeństwo?

Wiele badań wykazuje wysoką częstotliwość występowania chorób psychicznych, w tym depresji, narkomani i skłonności samobójczych wśród gejów i lesbijek (1). Niektórzy orędownicy 'praw gejowskich' uważają, że choroby psychiczne są wywoływane przez niechęć społeczeństwa do uznania homoseksualizmu i zachowań homoseksualnych za normę. Jako przyczynę chorób psychicznych wskazują homofobię, definiowaną coraz częściej jako jakakolwiek krytyka lub opozycja wobec zachowań homoseksualnych. Uznają to za szczególnie piętnujące wobec nastoletnich homoseksualistów (2).

Choć należy brać pod uwagę rzeczywistą homofobię (definiowaną jako przemoc fizyczna lub werbalna wobec homoseksualistów) jako potencjalne źródło wzrostu liczby problemów ze zdrowiem psychicznym u homoseksualistów, literatura medyczna sugeruje inne wnioski.

Zdrowie psychiczne homoseksualistów w krajach w pełni akceptujących homoseksualizm?

Szeroko zakrojone badania holenderskie podważają tezę o homofobii jako przyczynie chorób psychicznych wśród gejów i lesbijek. W Holandii od wielu lat homoseksualizm jest powszechnie akceptowany. Holandia była także pionierem, jeśli chodzi o nadawanie przywilejów homoseksualistom, np. od 1998 roku mają oni prawo do zawierania związków partnerskich, od 2001 roku do zawierania małżeństw i adopcji dzieci (3). Zatem wysoki współczynnik chorób psychicznych u homoseksualistów holenderskich nie da się prosto przypisać wpływowi homofobii i społecznego odrzucenia homoseksualizmu.

Holenderskie studium, opublikowane w Archives of General Psychiatry, zidentyfikowało wysoką korelację między aktywnością homoseksualną a podatnością na choroby psychiczne (4).

Porównywano osoby, które w ciągu ostatnich 12 miesięcy nie uprawiały homoerotycznego seksu z homoseksualistami aktywnymi seksualnie. U aktywnych seksualnie gejów występowało wyższe ryzyko wystąpienia : silnej depresji, choroby afektywnej dwubiegunowej, napadów paniki, agorafobii i zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych. U kobiet, które uprawiały jakąkolwiek formę homoerotycznego seksu, często diagnozowano depresję, socjofobię i alkoholizm. Co więcej, osoby uprawiające homoerotyczny seks miały podwyższoną podatność na niemal wszystkie zaburzenia mierzone w studium (5). Badacze odkryli, że "homoseksualizm jest nie tylko związany z występowaniem problemów ze zdrowiem psychicznym w okresie dojrzewania i okresie wczesnej dorosłości, lecz także w późniejszym życiu" (6) Badacze wyrazili też obawę, że cechy metodologiczne ich "badania mogą powodować niedoszacowanie różnic między osobami homoseksualnymi i heteroseksualnymi" (7).

Konkluzja holenderskich naukowców była następująca:"Studium to dostarcza dowodów, iż homoseksualizm jest związany z częstszym występowaniem zaburzeń psychiatrycznych. Wyniki te zgadzają się z wynikami wcześniejszych studiów, w których stosowano mniej rygorystyczną metodologię" (8). Badacze nie stawiali wniosków co do charakteru relacji. Wyjaśnień takich może dostarczyć teoria interakcyjna tłumacząca źródła homoseksualizmu.

Czy homoseksualiści w krajach bardziej 'homofobicznych' częściej cierpią na zaburzenia psychiczne?

Holenderskie badania w pełni potwierdzają tezę postawioną w latach 80 ubiegłego wieku, iż poziom społecznej akceptacji homoseksualizmu nie ma związku z częstością występowania problemów psychiatrycznych u homoseksualistów. Tezę taką sformułował zespół badaczy, którzy dokonali międzykulturowego porównania zdrowia psychicznego homoseksualistów (9) w Holandii, Danii i USA. Mimo bardziej wrogiego nastawienia Amerykanów, nie było istotnych różnic w częstotliwości występowania problemów ze zdrowiem psychicznym w porównywanych krajach.

W latach 90 w USA przeprowadzono badanie dotyczące występowania problemów ze zdrowiem psychicznym wśród homoseksualistów. Z 2000 osób badanych 75% korzystało z usług psychoterapeuty. Szczególnie częstą przyczyną szukania pomocy w psychoterapii była długoterminowa depresja.

"37% (badanych) doświadczyło przemocy fizycznej, a 32% zostało zgwałconych lub molestowanych seksualnie. 19% uczestniczyło z relacjach kazirodczych w okresie dorastania. Prawie 1/3 nałogowo paliła papierosy, około 30% piło alkohol częściej niż raz w tygodniu, 6% piło alkohol codziennie. Jeden na pięciu palił marihuanę częściej niż raz w miesiącu. (?) ponad jedna trzecia była w depresji. (10)"

Wysoką częstotliwość występowania depresji u homoseksualistów (30% w porównaniu z 10% w ogóle populacji) potwierdzają też badania późniejsze (11).

Zdrowi psychicznie homoseksualiści

Jako dowód na brak korelacji między homoseksualizmem a problemami psychicznymi najczęściej cytowane jest badanie Hooker z roku 1956 (12). Rzeczywiście, badanie kilkudziesięcioosobowej grupy homoseksualistów i heteroseksualistów testami psychologicznymi (konkretnie testami projekcyjnymi) wykazało, że nie występują istotne różnice między oboma grupami.

Co bardzo ważne - dobór osób do badań był celowy - tzn. autorka wybierała ludzi, u których nie stwierdzono występowania zaburzeń psychiatrycznych. Jak sama autorka podkreśla - osoby leczone psychiatrycznie eliminowano z badania. Studium to udowodniło zatem istnienie zdrowych psychicznie homoseksualistów. Było to o tyle ważne, że w latach 50 wiele osób uważało, że każdy homoseksualista jest chory psychicznie.

Dziś wiemy, że choć w populacji homoseksualistów częstotliwość występowania problemów psychiatrycznych jest wyższa, niż w ogóle populacji, dotyczy to tylko części osób o skłonnościach homoseksualnych.


(1) Bradford J., Ryan C., Rothblum E.D., (1994) National Lesbian Health Care Survey: Implications for Mental Health Care, Journal of Consulting and Clinical Psychology, 62/2: 228-242 ; (artykuł płatny)
King M., Semlyen J. et al. (2008) A systematic review of mental disorder, suicide, and deliberate self harm in lesbian, gay and bisexual people, BMC Psychiatry, 8:7 (dostęp bezpłatny)
Pillard R.C. (1988) Sexual orientation and mental disorder, Psychiatric Annals, 18/1: 52-56;

(2) O'Hanlan, K.A. M.D., et al., Homophobia As a Health Hazard, Report of the President of the Gay and Lesbian Medical Association, McGann Women's Health Lecture Series, (1991) s. 3, 5,
Dean, L. et al., (2000) Lesbian, Gay, Bisexual, and Transgender Health: Findings and Concerns, Journal of the Gay and Lesbian Medical Association, 4/3:102-151, s. 102, 116.

(3) Netherlands Ends Discrimination in Civil Marriage: Gays to Wed, Lambda Legal Defense and Education Fund Press Release, March 30, 2001

(4) Sandfort T., de Graaf R., et al. (2001) Same-sex Sexual Behavior and Psychiatric Disorders, Archives of General Psychiatry, 58/1: 85-91, s. 89 oraz Table 2

(5) Tamże, s.89

(6) Tamże, s.89

(7) Tamże, s.90

(8) Tamże, s.90

(9) Ross, M.W. (1988) Homosexuality and mental health: a cross-cultural review. Journal of Homosexuality 15(1/2): 131-152. (artykuł płatny)

(10) Bradford, J. et al. (1994) op.cit. s. 239

(11) Cochran, S. et al. (2003) Prevalence of mental disorders, psychological distress, and mental health services use among lesbian, gay, and bisexual adults in the United States. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 71/1: 53-61.

(12) Hooker E. (1957) The adjustment of the male overt homosexual, Journal of Projective Techniques, 21: 18-31