homoEDUpl's channel
httpwwwhomoseksualizmedupl fan page

terapia

homoseskualizm to choroba?

To co robi osoba zmagająca się z homoseksualizmem po wyjściu z gabinetu terapeuty jest tak samo ważne, jeśli nie ważniejsze, jak to, co dzieje się w jego zaciszu. Zrozumienie znaczenia tej koncepcji jest podstawą do wyjaśnienia, dlaczego przezwyciężenie pociągu do tej samej płci (ang. SSA - same sex attraction) postrzegam jako proces, a szczególnie jako tzw. 'proces afirmacji ałci' (ang. GAP - gender affirmation process).

Ten symboliczny akronim wskazuje na psychoseksualną i psychospołeczną rozwojową przepaść, na którą napotyka osoba poddająca się leczeniu. Sama terapia rzadko przynosi pożądany skutek.

Książka Alana Medingera pt.: "Podróż ku pełni męskości" przedstawia banalną prawdę, że chłopcy, dla których proces osiągnięcia męskości był zbyt trudny lub bolesny, często wycofują się z niego całkowicie. Freud określa to jako 'rozwojowy areszt'. Inni terapeuci po prostu uznają, że wielu tych chłopców pozostaje w 'wiecznym wieku dojrzewania'.

Cóż więc należy zrobić by pokonać homoseksualizm? Posłuchajcie, co radzi Alan Medinger: "Teraz, 15, 20 albo 40 lat później, jeśli chcesz na nowo rozpocząć proces wzrostu musisz zaryzykować powrót do świata dzieciństwa i rozwijać twoją męskość w ten sam sposób, jak robią to młodzi chłopcy: przez naukę, próby, upadki, wycofując się i napierając, aż w końcu odnosząc sukces. Dorastamy do pełni męskości robiąc rzeczy, które robią mężczyźni".

Moim zdaniem, aby naprawdę wyleczyć się, osoba musi zaangażować się w holistyczną strategię zmieniającą jej wzorce odpowiedzi emocjonalnych. To całościowe podejście skutkuje uzyskaniem dostępu do wewnętrznych mechanizmów pacjenta, rozbijając jego linię obrony, wzmacniając jego uczuciowe zaangażowanie w całkowity plan leczenia, identyfikując wzorce przeniesienia i projekcji tam, gdzie one powstają i odblokowując nieświadome wzorce zachowania.

Wielu ludzi pragnących pokonać homoseksualizm często staje się sfrustrowanymi albo zniechęconymi, gdy okazuje się, że ich fantazje, podniety, albo zachowanie nie zmieniają się tak szybko, albo w takim stopniu, jak mieli nadzieję. Moje orzeczenie, oparte na niemalże dziesięcioletnim zaangażowaniu i bliskich obserwacjach tych ludzi, sprowadza się do konkluzji, że frustracja i zniechęcenie mają miejsce, ponieważ ich wysiłki podejmowane w celu zmiany swojej tożsamości seksualnej często nie są wszechstronne.

Co mam na myśli przez 'nie są wszechstronne'? Chodzi o to, że nie bacząc na intensywność i szczerość, ich praca nie objęła wystarczających obszarów życia, by spowodować prawdziwą zmianę. Pacjent, na przykład, może pracować w pierwszej kolejności nad relacją z Bogiem zakładając, że Bóg uzdrowi jego rany. Modli się o 'cudowne rozwiązanie'. Jednakże Bóg często działa przez ludzi. Zatem, moim zdaniem, odpowiedniejszą modlitwą jest poprosić Boga o siłę, by odeprzeć lęki, przejść przez swój ból i stanąć w pełni po drugiej stronie. W ten sposób, konieczne duchowe uzdrowienie idzie w parze z leczeniem ran emocjonalnych, poprzez identyfikację niespełnionych ziemskich potrzeb i zaspokojenie ich w zdrowy nieseksualny sposób. Po prostu tłumienie niespełnionych potrzeb nigdy nie działa. Najgłębsze potrzeby są bezdyskusyjne. Inny przykład dotyczy sytuacji, gdzie walczący szuka uzdrowienia dla swoich zranień w sferze intelektualnej, niewiele czasu poświęcając potrzebom emocjonalnym i/lub budowaniu zdrowych relacji z innymi mężczyznami.

Uczucia pociągu do tej samej płci (SSA) nie rozwinęły się w ciągu jednej nocy ani nie wystąpiły wskutek pojedynczego wydarzenia. Jest to raczej proces, w którym stopniowo jedno doświadczenie łączy się z innym, pogłębiając negatywne emocjonalne wzorce. Powodują one stopniowy zanik poczucia męskości ? aż do odczuwania pociągu do tej samej płci. Wzmocnienie tego pragnienia skutkuje odczuwaniem tęsknoty w seksualny sposób. Zazdrość o innych ludzi została przeniesiona na sferę seksualną. W jakimś momencie życia, wielu z tych mężczyzn zaczyna działać pod wpływem tych uczuć - czy to w myślach, czy przez samogwałt, czy też przez seksualne zachowania z innymi mężczyznami.

Dlatego może być pomocne, przedstawienie kilku aspektów złożonych strategii uzdrowienia, które rozwinęliśmy w JONAH w celu leczenia ludzi z pociągiem homoseksualnym. Jest to program holistyczny.

1. Biblioterapia

Na początku istotne jest, aby zbudować intelektualną strukturę dla osoby zmagającej się z SSA. Jak wskazuje dr Joseph Nicolosi w swojej klasycznej pracy pt.: "Reparacyjna terapia męskiego homoseksualizmu: nowe podejście kliniczne" (str. 204), terapeutyczne wykorzystanie książek, materiałów do czytania, stron internetowych, kaset, wideokaset i innych edukacyjnych źródeł pozwala osobom zmagającym się z SSA pozyskać parę korzystnych informacji. Zaliczają się do nich:

  • wiedza uzyskana z biografii wyleczonych homoseksualistów nadaje wiarygodności ich własnej walce i przynosi nadzieję na uzdrowienie. Stwierdzamy, że nasi członkowie czują się zainspirowani, kiedy mogą odnieść własne doświadczenia do tych, którzy skutecznie rozwiązali emocjonalne problemy, powodujące SSA. Zmniejsza to równocześnie obawę, że są w swojej walce osamotnieni,
  • materiał do czytania pozwala danej osobie zrozumieć mechanizmy uzdrawiających strategii oraz podstawy procesu terapeutycznego, tym samym umożliwiając jej zastosowanie nowo zdobytej wiedzy do własnej sytuacji,
  • wielu zmagających się z homoseksualizmem czytając (albo słuchając) tego materiału jest wstrząśniętych, widząc zarysowane tam własne życie. Uświadamiają sobie powszechność przyczyn, którym podlegają,
  • co ważne biblioterapia, używając słów Joe Nicolosi'ego, może zrównoważyć "deprawujące zamieszanie wytworzone przez homoseksualną propagandę i media naszej kultury". (str. 204)

Biblioterapia jest ważną częścią procesu uzdrowienia. Jest cenna nie tylko dla pacjenta, ale jednakowo ważna dla współmałżonków, rodzeństwa i rodziców. Rodziny należy wprowadzić do procesu leczenia. Zachęcamy rodzinę i przyjaciół do włączenia się w biblioterapię.

Ten materiał może być psychologicznym wsparciem i zachętą dla osoby zmagającej się z homoseksualizmem. Dodatkową korzyścią jest praca z terapeutą, nie zaznajomionym z zasadami GAP. Często materiały te mogą pomóc pacjentowi w edukacji terapeuty, który może nie być tak obeznany z odpowiednimi strategiami pokonania homoseksualizmu jak jesteśmy my.

2. Psychoterapia indywidualna

Oczywiście, indywidualna terapia jest podstawową częścią składową GAP. Ma ona zasadnicze znaczenie dla uzdrowienia, szczególnie kiedy:

  • pacjent jest gotowy ujawnić swoje ukryte emocje i motywacje,
  • terapeuta wierzy (albo jest chętnym, by się nauczyć) w zasady GAP,
  • pacjent i terapeuta mogą zaufać sobie i nawiązać bliski kontakt,
  • pacjent jest emocjonalnie i intelektualnie gotowy, aby poważnie przyjrzeć się uczuciowym reakcjom na wyzwania, które niesie życie,
  • pacjent jest chętny, by wykonać pracę konieczną do zmiany.

Wierzymy, że terapeutą, który najlepiej może pomóc tym ludziom nie jest typowy psychoanalityk, emocjonalnie niezaangażowany lekarz. Taka terapia, według słów współzałożyciela NARTH1, Josepha Nicolosi'ego, "reaktywuje wspomnienia wcześniejszej frustracji oziębłego i odległego ojca". ("Terapia reparatywna męskiego homoseksualizmu", str. 20). Nicolosi kontynuuje: "Wstrzymywanie się przed osobistym zaangażowaniem jedynie frustruje homoseksualnego pacjenta, który szczególnie potrzebuje bliskiej więzi z mężczyzną i którego uzdrowienie przychodzi w pierwszym rzędzie przez terapeutyczną relację". Konkluduje, że terapeuta musi być emocjonalnie związany ze swoim pacjentem, wytyczyć zasady postępowania, emanować męskością - i w ramach terapii, zezwolić na powstanie relacji?.

Jest wiele pozytywnych form terapii dla SSA zawierających przykładowo: modele psychodynamiczne, poznawczo-behawioralne, multimodalne paradygmaty, metodę EMDR w problemach traumatycznych itp.

JONAH pracuje z tymi, którzy albo szukają w jaki sposób wyzwolić się z pociągu do tej samej płci bądź są ambiwalentni w stosunku do takiego pragnienia. Jeśli potencjalni pacjenci oczekują akceptacji ich homoseksualności lub gejowskiego stylu życia, kierujemy ich gdzie indziej, nie osądzając wyboru, który dokonali.

Jednakże tym, którzy oczekują pomocy, JONAH oferuje globalną listę referencyjną terapeutów, zarówno dla bezpośredniej terapii personalnej jak i terapii telefonicznej. JONAH zawsze szuka terapeutów wykwalifikowanych w reparacyjnej i dyrektywnej metodzie leczenia, którzy wprowadzą uzdrawiający procesy afirmacji płci, jaki popieramy.

Wierzymy, że rodzaj płci określa seksualną orientację i że w seksualnym lub erotycznym kontekście skierowany on jest do swojego przeciwieństwa. Aby z sukcesem leczyć kogoś z homoseksualnymi uwarunkowaniami, nasze doświadczenie pokazuje, że decydujące znaczenie ma nakierowujący i aktywizujący program terapii. Pomaga on pacjentowi uznać swoją płciowość, zdemaskować romantyczny pociąg do tej samej płci i zaspokoić, przez osoby tej samej płci, niespełnione potrzeby rozwojowe: uwagi, miłości i akceptacji, bez nadawania im seksualnego kontekstu.

3. Tworzenie sieci grup wsparcia, mailowe listy dyskusyjne

Networking: proces afirmacji płci zachęca osoby zmagające się z homoseksualizmem do tworzenia nowych pomocowych struktur, takich jak profilowane lub rówieśnicze grupy wsparcia. Takie programy mogą dramatycznie zmienić stare, negatywne wzorce emocjonalne. Zanim osoby te zaangażowały się w grupy wsparcia, wiele z nich często czuło się odizolowanymi i samotnymi w swojej walce. Z drugiej strony, ci którzy byli aktywni w środowisku gejowskim odnajdują krąg towarzyszy, którego, jak uważali, nigdy nie mogliby odnaleźć w 'prostym' świecie. Dlatego też, aby stworzyć uczucie przynależności i braterstwa sądzimy, że niezmiernie ważna dla naszych członków jest współpraca z innymi, powracającymi do zdrowia, albo z tymi, którzy już zakończyli swoją podróż do seksualnej pełni (co jest realizowane przez spotkania grup wsparcia, mailowe grupy dyskusyjne lub networking).

Nasi członkowie relacjonują, że koledzy będący w drodze do uzdrowienia pomagają im, dzielą się doświadczeniami, rozumieją ich lęki i zapewniają wsparcie. Korzyści są wielkie. Sesje grupy wsparcia i listy dyskusyjne to okazją do stworzenia więzi z osobami mającymi podobne troski.

Chociaż niektórzy terapeuci uważają, że więź między pacjentami będącymi w trakcie leczenia może być ryzykowna, dr Nicolosi zachęca osoby w jego grupach wsparcia, do budowania relacji, również poza grupowymi sesjami. Całkowicie się z tym zgadzam. W sieci wsparcia JONAH, do dziś, nic nam nie wiadomo o przypadkach jakichś seksualnych związków między naszymi członkami. Przeciwnie, odkrywamy, że pomagają sobie w społecznej adaptacji, która wyraźnie przeważa jakieś zauważalne ryzyko. Nasze doświadczenia są więc podobne do tych, jakie mają inne grupy samopomocy, w których osoby chore służą pomocą tym, którzy są dopiero na początku drogi do uzdrowienia.

Pamiętajmy, osoba aktywna homoseksualnie, często tłumiła odczuwaną samotność i alienację, przebywając wśród innych gejów, którzy dawali jej poczucie akceptacji i przynależności. Aby tę potrzebę zaspokoić, konieczne jest mentorowanie i praca z innymi. Bez tych możliwości, trudno jest nawiązać nieseksualne intymne relacje. Sądzimy, że terapeuta, który pracuje indywidualnie z pacjentem i nie zaleca włączenia się w grupy wsparcia i networking, robi mu złą przysługę. Nasze doświadczenia pokazują, że pacjenci czynią duży krok naprzód, kiedy utrzymują kontakt z innymi, którzy zostali już uzdrowieni albo znajdują się w procesie uzdrawiania od SSA i są w stanie nawiązać relację ze współczującymi mentorami.

Interesującym szczegółem dotyczącym tego procesu jest fakt, że wielu naszych członków, przekonuje się, iż pomagając w leczeniu innych, przyśpieszają własne uzdrowienie. Ze względu na to, że ich przeszłe doświadczenia pomogły innym, zwiększyło się ich poczucie pewności siebie i własnej wartości. W duchowym sensie stali się zdolni do wypełniania 'mitzvah' (przykazania) pomagania innym.

Proces afirmacji płci umożliwia osobie wejście w całkowicie nową strukturę wsparcia. Dostarcza zarówno zachęty jak i bezpośredniej pomocy. Ważnym aspektem jego męskiej siły jest możliwość przyłączenia się pacjenta do jego braci będących w trakcie leczenia. Pozwala mu to pokonać obojętność i alienację, której doświadczył od świata mężczyzn.

Dwa inne ważne instrumenty umożliwiające osiągnięcie tego celu to grupy wsparcia i listy dyskusyjne.

JONAH prowadzi różne, w zależności od potrzeb, grupy wsparcia. Zaliczają się do nich: grupa dla młodych mężczyzn, grupa starszych, grupa mężczyzn żonatych, rodziców, współmałżonków, przyjaciół, a także grupa dla tych, którzy zaczęli się spotykać (na randkach) z kobietami.

Dla ludzi, którzy nie mieszkają blisko istniejących grup wsparcia, albo gdzie nie ma takich osób w odpowiedniej liczbie, początkowo uruchomiliśmy telekonferencje z naszymi grupami wsparcia. Okazało się jednak, że te połączone grupy nie były tak efektywne jak nie mieszane, oparte albo wyłącznie na bezpośrednim kontakcie, albo tylko telekonferencyjne. Rozdzielając te grupy przekonaliśmy się, że każda samodzielnie może znacznie zwiększyć interpersonalne relacje i istotnie zredukować wyizolowanie i poczucie samotności ich członków.

Codzienne mailowe grupy dyskusyjne: mężczyźni i kobiety z całego świata wysyłają wiadomości pocztowe na prywatny serwer JONAH (dla którego hosting prowadzi Shamash.org, posługa Hebrajskiej Szkoły Wyższej) i relacjonują jak czują się w naszej wciąż rozwijającej się uzdrawiającej wspólnocie. Organizacja [url1=http://www.peoplecanchange.com target="new"]People Can Change[/url1] też prowadzi kilka bezwyznaniowych grup pomocy w internecie. Treść przysyłanych wiadomości zawiera się w szerokiej gamie tematycznej: od pełnego miłości wsparcia dla indywidualnych zmagań jakiejś osoby, po głębokie dyskusje na tematy bezpośrednio związane z SSA.

Listy dyskusyjne są doskonałą metodą, by dotrzeć do szczególnej grupy pacjentów. Zaliczają się do nich ludzie mieszkający w geograficznie odizolowanych miejscach, ludzie, którzy ze względów finansowych nie mogą pozwolić sobie na prywatną terapię, lub takich, którzy właśnie dowiedzieli się, że leczenie SSA jest możliwe i poszukują więcej informacji o procesie 'GAP', czy tych, którzy wymagają codziennego wsparcia w ich walce.

4. Empiryczne lecznicze weekendy, seminaria i spotkania treningowe

Kierujemy naszych członków na różne, oparte na doświadczeniu spotkania weekendowe, z których część zawiera ogólne duchowe komponenty, włączając w to Wyższą Siłę, niezwiązaną z żadną szczególną religią. Nasze własne weekendy JONAH obejmują posługę szabatu.

Spotkania weekendowe mogą obejmować dyskusję, psychodramę, prowadzenie osobistego dziennika i indywidualną terapię grupową, które umożliwiają uczestnikom dotarcie do emocji zwykle niedostępnych w krótkim czasie, w ramach typowej terapeutycznej sesji. Z powodu intensywności tych weekendowych spotkań, jedno z nich może być równoważne sześciu miesiącom cotygodniowych sesji terapeutycznych.

Najpopularniejsze i najefektywniejsze programy, w opinii naszych członków, to różne bezpłatne i synergiczne spotkania weekendowe, jak:

  • podróż do męskości (strona w sieci: peoplecanchange.com) ,
  • przygodowe: trening nowego wojownika (mkp.org),
  • seminaria: ?Miłość, seks i intymność? (gaytostraight.org),
  • rekolekcje szkoleniowe: "Przygoda bycia mężczyzną" albo "Przygoda w ćwiczeniu męskości"(www.adventureinmanhood.com),
  • "Zew rogu", "Ośmiel się wznieść na wyższy poziom",
  • obóz sportowy,
  • konferencja: "Miłość odniosła sukces",
  • szabatowe JONAH

Opis celów i metodologii tych weekendowych programów wykaże ich skuteczność.

Celem "Podróży w męskość" jest motywacja do pracy mającej na celu zmniejszenie homoseksualnej identyfikacji, pociągu i zachowań, a zwiększenie męskiej tożsamości i pragnień. Trening jest tak zaprojektowany, by nauczyć tych ludzi, przez słowa i ćwiczenia, że dojrzała heteroseksualna męskość może zostać osiągnięta przez autentyczność (albo wewnętrzną integralność), spełnione potrzeby, męską tożsamość i przyjaźń." (protokół People Can Change, "Podróż w męskość")

Cele te są realizowane przez rzucanie ludziom wyzwań:

  • sprawdzenia ich wiary, percepcji i sądów o sobie i innych, z których może wynikać poczucie płciowej niższości,
  • doświadczenia zaufania i więzi z innymi mężczyznami w nieseksualny sposób,
  • zmiany głębokich uczuć związanych z ich przeszłością, nimi samymi i ich relacjami z innymi,
  • doświadczenia co najmniej 'wstępnego' uwolnienia od uczuć, które mogą blokować wzrost do heteroseksualnej męskości i
  • stawania się gotowymi, by zaakceptować nowy sposób widzenia samych siebie i swojego miejsca w świecie, szczególnie w świecie mężczyzn.

"Przygoda bycia mężczyzną" jest odbywającym się na zewnątrz, aktywnym i opartym na doświadczeniu treningiem, w którym bierze udział pacjent z niechcianym SSA, razem z męskim mentorem, który na SSA nie cierpi. W czasie weekendu uczestnik i jego mentor zaprzyjaźniają się, szkolą i uczestniczą w przygodzie, w jakimś odludnym miejscu w Arizonie.

Seminaria "Miłość, seks, intymność" są intensywnymi zajęciami weekendowymi, w których mogą uczestniczyć pacjenci wraz z członkami rodziny. Trening zawiera, oparte na doświadczeniu, metody takie jak wizualizacje i psychodramy, mające na celu pomóc uczestnikom wyzwolić autentyczne emocje i otworzyć się na uzdrowienie.

"Obóz sportowy" jest sponsorowany przez 'Odwagę', posługę prowadzoną przez Kościół katolicki, zwykle wiosną każdego roku. Jest to tygodniowy obóz, mający na celu pomóc mężczyznom przezwyciężyć strach przed lekkoatletyką i sportem. Jest otwarty dla ludzi wszystkich wyznań.

"Zew rogu", "Ośmiel się wznieść na wyższy poziom" to weekendy o podłożu religijnym, przeznaczone dla mężczyzn. Ten pierwszy jest skierowany do wierzących Żydów, drugi do chrześcijan.

Ludzie wracają z tych weekendów niemalże w euforii na skutek doświadczenia, dla niektórych po raz pierwszy, swojej męskiej siły i męskości oraz zajęcia się głębokimi osobistymi problemami (takimi jak urazy doznane od rówieśników tej samej płci, matki, albo ojca) w bezpiecznym, przyjaznym środowisku, zachęcającym ich, by rozbić destrukcyjne wzorce zachowania, jakich trzymali się przez wiele lat. Te skoncentrowane i intensywne emocjonalne doświadczenia mają znaczące skutki i dają wielu z nich nadzieję.

Dodatkowo, nasi członkowie stwierdzają, że kiedy mają okazję współuczestniczyć w prowadzeniu tych weekendów, doświadczenie to okazuje się nawet potężniejsze ze względu na rolę liderów, którą są w stanie przyjąć.

5. Pokonywanie zranień dotyczących wizerunku swojego ciała i sportu

W istocie męski homoseksualizm jest sprawą nierozwiniętej męskości. Prawdziwe uzdrawianie wymaga wznowienia podróży do męskości. Chłopiec, który fizycznie stał się dorosłym mężczyzną, ale opuścił pewne etapy rozwoju będzie potrzebował teraz przez nie przejść. Nicolosi wskazuje na przykład, że chłopiec, którego ominęły zabawy w walkę ze swoim ojcem i który później nie brał udziału w fizycznym współzawodnictwie charakterystycznym dla jego wieku, często kończył usuwając się od takiej rywalizacji i tym samym zmniejszał własne poczucie męskości ("Terapia reparatywna męskiego homoseksualizmu", p. 193).

Podstawowa kwestia w leczeniu SSA dotyczy integracji osoby z jej własną płcią. Pomóc osobom z SSA wziąć w posiadanie nadaną im przez Boga męskość jest ogromnym zadaniem, ale rozwinęliśmy kilka strategii, aby wspierać je w tym względzie. Osoba czująca pociąg do tej samej płci musi nauczyć się, jak doświadczyć zaufania i w jaki sposób zaprzyjaźnić się z innymi mężczyznami w nieseksualny sposób.

Aby zilustrować program, którego używamy by pomóc ludziom w męskim rozwoju, warto wymienić cotygodniowe, dwugodzinne zajęcia sportowe, które rozwinęliśmy w ślad za pewnymi grupami wsparcia. Do prowadzenia tych zajęć wykorzystujemy przeszkolonych trenerów. Otrzymujemy zdumiewające, co do skuteczności sportowej terapii, informacje zwrotne od członków grupy. Uczą się pracy zespołowej, w tym tego, jak zaufać ludziom i stworzyć więzy przyjaźni z innymi mężczyznami uczestniczącymi w tych zajęciach.

Mężczyźni, którzy nie biorą udziału w naszych grupowych spotkaniach odkrywają, że posiadanie trenera albo przyjaciela uczącego ich zespołowego sportu, takiego jak baseball albo koszykówka, jest bezcenne w rozwijaniu ich męskiej tożsamości. Nie usiłujemy zrobić z tych ludzi jakichś atletycznych gwiazd, ale raczej użyć tego ćwiczenia, by wzmocnić ich związek z innymi. Wykonują oni typowe zajęcia mężczyzn. Stopniowo odkrywają swoją męską siłę, o której poprzednio sądzili, że jej brakuje i otrzymują zewnętrzne potwierdzenie ich naturalnej męskości.

Ponieważ męskość jest związana z używaniem ciała, to gdy mężczyźni nie używają swoich ciał, często tracą z nim łączność. Gry sportowe uzdrawiają takie rozdzielenie. Stwierdzają oni, że sport i zdobywanie umiejętności pomogły im uzdrowić to rozłączenie, równocześnie zwiększając ich poczucie męskości.

Dowartościowują siebie przez:

  • robienie czegoś o czym myślą, że nie mogą zrobić,
  • zyskiwanie panowania nad strachem, poczuciem niedostosowania i nieodpowiedniości.

Gry sportowe pomagają również naszym członkom pokonać problem bierności. Ludzie uczą się, że piłka nie będzie przychodziła do ich, dopóki nie znajdą się w odpowiedniej pozycji by ją złapać. Zrozumienie tego jest lekcją życia. Uzdrowienie od pociągu do tej samej płci nie nastąpi, dopóki dana osoba nie włoży w pokonanie tego wymaganej pracy.

Jest jeszcze jeden aspekt zajmowania się sportem jako częścią strategii wznowienia dorastania do męskości. Wielu naszych członków stwierdza, że ich strach przed sportem wyrósł ze zranień doznanych od rówieśników tej samej płci we wczesnym dzieciństwie, a wiedza jak uprawiać sport w bezpiecznym środowisku pozwoliła im pokonać te zranienia. Odkryli, że są zdolni zaprzyjaźnić się z innymi mężczyznami, wielu po raz pierwszy w życiu. Jak wyjaśnia Nicolosi, zasadnicze dla leczenia homoseksualizmu jest ustanowienie nieseksualnych, intymnych relacji z mężczyznami (?Terapia reparatywna męskiego homoseksualizmu?, str. 194). Bycie zaangażowanym w tradycyjne męskie zajęcia takie jak sport, jest prostą drogą do uzdrowienia urazów.

6. Mentorowanie

Uczestnicy próbujący wyzwolić się od SSA potrzebują wzoru do naśladowania i prowadzenia przez osoby heteroseksualne tej samej płci. Jest to konieczne, aby wyleczyć urazy spowodowane przez obojętność doznaną od rodzica tej samej płci i rówieśników. Osoby stanowiące te wzory do naśladowania stają się mentorami. Mentor powinien charakteryzować się następującymi cechami: współczuciem, zrozumieniem, nieosądzaniem innych i najważniejsze - wiedzą o tym, jak pomóc wyleczyć się z SSA, albo co najmniej silnym pragnieniem, by się tego nauczyć.

Wielu mężczyzn wychodzących z homoseksualizmu odkrywa uzdrawiające relacje z heteroseksualnymi mentorami - mężczyznami, których szanują, a oni ofiarują im swój czas, akceptację i nauczanie. Jeśli pacjent ma szczęście, by odzyskać więź z rodzicem tej samej płci, staje się on (rodzic) oczywistym pierwszym kandydatem na mentora. Dla pozostałych mentorów można szukać wśród duchownych, nauczycieli, członków grup społecznych, do których pacjent należy, albo w innej odpowiedniej grupie. Człowiek w fazie przejściowej jest skutecznie 'usynowiony' przez obraz ojca lub postać wielkiego brata, szczególnie kiedy ma do czynienia z kwestią, co to znaczy cieszyć się heteroseksualną męskością, albo dowiedzieć się, co znaczy poczuć się wystarczająco mężczyzną w głębi jego wewnętrznej istoty.Mentor i osoba przez niego prowadzona robią razem 'męskie rzeczy', takie, których człowiek znajdujący się w fazie przejścia mógł nigdy nie doświadczyć - takie jak pójście razem na mecz albo chociażby oglądanie go w telewizji. Muszą jednak wyjaśniać mentorowi grę, ciesząc się razem z takich zajęć jak: futbol dotykowy (odmiana futbolu amerykańskiego, w której w celu zdobycia punktu dotyka się przeciwnika z piłką), piłka nożna, kręgle, czy wspólna praca przy domowych naprawach. Po prostu wspólne spędzanie czasu może być ważne, aby prowadzony poczuł się komfortowo robiąc rzeczy, co do których nigdy nie czuł się pewnie.

Znaczenia zdrowego mentorowania mężczyzna-mężczyzna nie sposób przecenić. Nie jest niczym niezwykłym dla osób zmagających się z SSA cierpieć z powodu uczucia nieadekwatności i niskiej samooceny. Mentor jest wzorcem osobowym, który wyjawia tajemnicę męskości i wspomaga podróż walczącego do jego własnej męskiej siły.

Lepiej jeśli mentorów jest wielu. Różne osoby mogą nieść pomoc w całkowicie odmiennych obszarach, np. trener duchowy, trener męskości, ktoś, kto pomoże w nawiązaniu relacji damsko - męskich, osobisty trener sportowy itp. Posiadanie wielu nauczycieli zmniejsza zaufanie i emocjonalną zależności pokładaną w jednej osobie. Także z punktu widzenia mentora zmniejsza to czas, który inwestuje on w taką relację.

7. Przyjaźń

W swojej książce pt.: "Wyjście na prostą" Richard Cohen dowodzi, że najskuteczniejszym sposobem dla mężczyzny starającego się zbudować zupełnie nową sieć społeczną, jest rozpoczęcie od prostego 'zestawu' zawierającego co najmniej jednego męskiego reprezentanta - ale lepiej więcej niż jednego - z każdej z czterech odmiennych kategorii relacji.

Już wspomnieliśmy pierwszą kategorię, to znaczy starszego mentora, który może nauczyć go sposobu postępowania mężczyzny. Równie istotna jest potrzeba więzi z towarzyszami, podobnie zmagającym się na drodze do uzdrowienia.

Są jednakże dwie kategorie przyjaciół, które należy dodać do tego obrazu. Potrzeba nieseksualnej relacji przyjaźni z osobami tej samej płci jest bardzo ważna. Pierwsza kategoria dotyczy przyjaciela (przyjaciół), który jest pewny tożsamości swojej płci, stanowi wsparcie i wie o jego walce. Do drugiej należy przyjaciel (przyjaciele), który jest pewny tożsamości swojej płci, stanowi wsparcie i jest nieświadomy jego zmagań. Uczenie się otwartości i uczciwości w stosunku do tych ludzi dostarcza pozytywnej energii, decydującej w procesie uzdrowienia. Obcując z innymi mężczyznami, pewnymi swojej płci, pacjent wzmacnia raczej niż osłabia swoje poczucie męskości.

Nicolosi mówił o znaczeniu tej relacji, gdy stwierdził, "przyjaźń w obrębie tej samej płci okazała się być terapeutyczną" (str. 194). Te relacje przyjaźni pochodzą zarówno od innych mężczyzn, będących w trakcie leczenia, jak i tych, którzy nigdy nie mieli problemów z SSA.

8. Uzdrowienie systemu rodzinnego

Wierzę, że homoseksualizm często może być postrzegany jako problem systemu rodzinnego. Gdy rodzice stają się częścią procesu leczenia, jest to niezmiernie korzystne dla całego systemu rodzinnego. Często rodzice nieumyślnie przyczynili się do rozwoju SSA u ich dziecka. Wiele jest do zrobienia w relacjach rodzice - dziecko. Kiedy tylko rodzice zrozumieją źródło problemu ich dziecka, jak przekonaliśmy się, wielu jest w stanie pomagać mu w rozwojowym procesie wzrostu.

Nawet jeśli rodziców nie można wprowadzić w proces leczenia z powodu fizycznego albo emocjonalnego molestowania, ekstremalnego zaniedbania, albo emocjonalnej niezdolności, może w nim uczestniczyć rodzeństwo, dalsza rodzina, albo bliscy przyjaciele rodziny. Czasami sama tylko szczera dyskusja z bliską rodziną albo przyjaciółmi przynosi ogromną ulgę osobie, która ukrywała tę część swojej istoty przez tyle lat.

Zachęcamy naszych członków, by otwarcie dyskutowali o swoich sprawach z członkami rodziny i tym, którzy są chętni, by dowiedzieć się o fundamentach homoseksualnego pociągu, dostarczali kształcącego materiału. Kilku z naszych członków brało udział, razem z rodzinami, w seminariach: "Miłość, seks i intymność" prowadzonych przez Richarda Cohena z Międzynarodowej Fundacji Uzdrowienia.

Uczestnicząc w nich, informowali o doświadczeniach, które umożliwiły im rozpoczęcie albo przyspieszenie procesu zrzucania własnego defensywnego odłączenia od postaci ojca, akceptacji obrazu ojca, rozwiązanie problemu usidlenia przez matkę i naprawy relacji z rodzeństwem i innymi członkami rodziny.

Często odkrywamy, że pacjent będący w związku małżeńskim prowadził podwójne życie. Większość żon, poinformowanych przez mężów o ich homoseksualizmie (do czego usilnie zachęcamy) odpowiedziało pozytywnie i pełniło główną rolę w procesie leczenia. Prócz tego pary, które wzięły udział w seminariach: "Miłość, seks i intymność" i skorzystały z pomocy terapeutów odpowiednio wyszkolonych dla terapii par, stwierdzały korzystne efekty.

Politycznie poprawne dzisiaj pojmowanie homoseksualizmu jako zaledwie alternatywnego stylu życia może skomplikować proces leczenia, szczególnie kiedy członek rodziny lub współmałżonek niewłaściwie sądzi, że osoba zmagająca się [z homoseksualizmem] taka się urodziła, albo ma tak zwany ?gen homoseksualizmu.? Dlatego musimy podwoić nasze wysiłki, by wyedukować społeczeństwo, że homoseksualizm można leczyć.

Elizabeth Moberly zwróciła uwagę na znaczenie rodziny w leczeniu homoseksualizmu . W wykładzie danym w 1985 roku w Royal Society Health, powiedziała: "Homoseksualizm - chociaż często bywa okazją do seksualnego wyrażenia siebie - w istocie jest stanem niespełnionych rozwojowych potrzeb. Z tego powodu, może być określany, nie przez odniesienie do seksualności ogólnie, ale porównawczo z relacją rodzic-dziecko i łatwością dojrzewania człowieka".

9. Rozwój duchowy - moralność absolutna versus relatywizm moralny

Chociaż JONAH jest organizacją zaangażowaną w życie społeczne, która pracuje ze wszystkimi Żydami, od ściśle przestrzegających Prawa ortodoksyjnych Żydów, po świeckich, akcentujemy pewne aspekty naszego religijnego nauczania. Łączymy lekcje z Tory (co chrześcijanie rozumieją jako Stary Testament) z innymi żydowskimi źródłami, aby pomóc jednostkom uzyskać dostęp do ich duszy i w ten sposób odzyskać daną im przez Boga wrodzoną heteroseksualność.

Jednym z powodów dla którego postępujemy w ten sposób, jest nauczenie osoby zmagającej się z SSA umiejętności odróżniania tego co jest moralnie dobre, a co moralnie złe w dzisiejsze wojnie kulturowej. Nieprzemijające wartości Tory integrują w ludzkiej duszy zasady odroczonej nagrody i ćwiczenia powściągliwości w seksualnej aktywności. Zauważamy jak bardzo pogląd ten różni się od szeroko rozpowszechnionego dziś relatywizmu moralnego, w którym jedynym czynnikiem powstrzymującym ludzkie zachowania jest wymóg obopólnej zgody. Mówiąc wprost postawę taką można określić następująco: "Jeśli dwoje albo więcej dorosłych osób zgodnie chce _______ (wypełnić puste miejsce), wtedy nikt inny nie powinien się tym interesować".

Kiedy zrozumiemy, że homoseksualne współżycie, zakazane przez Lev.18.22 i wyjaśnione przez Talmud, (Nedarim 51a) jest błędną reakcją na niespełnione emocjonalne potrzeby, jesteśmy w stanie usunąć przygniatającą winę od osoby, która mylnie została wprowadzona (najczęściej przez siły początkowo będące poza jego/jej kontrolą) do takiego działania.

Program naprawy staje się osiągalny przez zrozumienie podstawowych przyczyn i nie spełnionych potrzeb, które próbuje zrekompensować zachowanie (albo fantazja). Odkrywamy, że użyteczne jest zastosowanie połączenia zarówno żydowskiej koncepcji 'teshuvah' (proces przekształcania czyjejś wewnętrznej istoty, zwykle tłumaczony jako 'powrót' albo 'pokuta') i świeckiego zrozumienia procesu afirmacji płci.

Żydowskie prawo próbuje radzić sobie z dwiema przeciwstawnymi postawami: akceptując osobę jako istotę ludzką, która zasługuje na miłość i współczucie, ale odrzucając homoseksualną działalność, w której on/ona może uczestniczyć. Zasada ta: 'kochaj osobę ale nie zachowanie', jest jednakowo prawdziwa w odniesieniu do dowolnego czynu nierządnego, czy to heteroseksualnego czy homoseksualnego. Na przykład, akceptujemy flirciarza jako osobę, ale ganimy jego/jej seksualne rozbicie. Na społeczności spoczywa ciężar zrozumienia mentalności i wewnętrznego rozwój osób, które dopuszczają się takiego czynu i znalezienia drogi, by pomóc im w ich uzdrowieniu.

W celu dotarcia do żydowskiej społeczności i ogłoszenia tam tego przesłania nadziei i uzdrowienia, JONAH podejmuje specjalne wysiłki, angażując w to synagogi i rozległą sieć żydowskich organizacji.

Podsumowanie

Uczucia pociągu do tej samej płci są oparte albo powiązane z negatywnymi doświadczeniami (postrzeganymi albo rzeczywistymi) zaistniałymi wiele lat temu. Doświadczenia te zbudowały w dzieciństwie złe emocjonalne wzorce i utrzymały się aż do wieku dorosłego. W ten sposób u ludzi nieszczęśliwych emocjonalnie albo uwikłanych w syndrom HALT( Głodny (Hungry), Rozgniewany (Angry), Samotny (Lonely) Zmęczony (Tired)), ból uderza w samo jądro jego męskości. Kiedykolwiek ma to miejsce, zmagający się z homoseksualizmem człowiek może zatracić swoje poczucie męskości, uważając, że nie jest mężczyzną w dostatecznym stopniu, albo stracić związek ze swoją wewnętrzną męskością.

To w takim czasie przychodzi pragnienie sięgnięcia po coś znanego i wygodnego , o czym sądzi, że stanie się substytutem na jego uświadamiony brak pełni męskości. Mężczyźni doświadczający SSA posiadają liczne negatywne wzorce emocjonalne. To z kolei tworzy stałą tęsknotę albo pragnienie czegoś pozytywnego, zwykle wyrażane jako jakiś rodzaj seksualnej bliskości z innym mężczyzną. Wszystko to zdarza się w czasie teraźniejszym, bazując na starych emocjonalnych wzorcach, które zostały ustanowione i wzmocnione w przeciągu wielu lat.

Rozpoznanie, że uczucia SSA są utrzymywane przez negatywne wzorce emocjonalne odczuwane w chwili obecnej jest ważne, ponieważ kiedy ulegają one zmianie, następuje zmniejszenie odczuwania pociągu do tej samej płci (SSA) i w wielu przypadkach zostaje on zastąpiony przez uczucia heteroseksualne. Właśnie dlatego GAP zajmuje się człowiekiem holistycznie.

Oczywiście nawrót do homoseksualizmu może zdarzyć się, jeśli ktoś powraca do starych, negatywnych emocjonalnych wzorców. Dlatego nasze wysiłki muszą zmierzać do tego, by zniweczyć - lub przerwać? długi zestaw starych zachowań i kreować nowy, pozytywny styl życia. Utworzyć inne wzorce zachowań, które zabezpieczą przed powrotem dawnych. Przemyślcie różne, przedłożone tutaj programy, a zobaczycie które z nich pomagają przerwać stare szablony zachowań, a które pomagają utworzyć nowe. GAP uczy rozróżnić jak działają stare emocjonalne wzorce, jak je zmienić i, co najważniejsze, jak wprowadzić w życie i utrzymać nowe, pozytywne zachowania.