homoEDUpl's channel
httpwwwhomoseksualizmedupl fan page
terapia homoseksualizmu

Jesteś psychoterapeutą i spotkałeś w swojej praktyce klientów cierpiących z powodu nieakceptowanych skłonności homoseksualnych.

Chciałbyś im pomóc. Nie wiesz jak. Terapia homoseksualizmu wydaje Ci się szarlatanerią, nie opartą na naukowych podstawach. A może jesteś zainteresowany odkryciem, że naprawdę można tym ludziom pomóc, nie zmuszając do zaakceptowania homoseksualnych skłonności.
Niezależnie od swoich poglądów znajdziesz tu wiele informacji, które pomogą Ci w pracy.

Pokonanie uzależnienia od pornografii gejowskiej w terapii reparatywnej;
Rozpoznanie trzech potrzeb leżących u podstaw uzależnienia.


Joseph Nicolosi, Ph.D.

Czytaj więcej: Gejowskie porno

I. NORMALNY STAN FLUKTUACJI

O okresie dojrzewania mówi się często jak o jednostce, zawierającej zgeneralizowane cechy obejmujące cały zakres czasowy. Jest oczywiste, że dziecko jednoroczne różni się od dwuletniego, lecz 22-latek jest podobny do 25-latka. Możemy rozpoznać znaczące różnice powstające w okresie dwóch lat poprzedzających wejście w okres dojrzewania. Poza zróżnicowaniem wynikającym z wieku znaczące różnice wynikają ze zmiennych genetycznych, rodzinnych i społecznych. Należy pamiętać o tych różnicach rozpatrując to zagadnienie w ogólności, jak i specyficzne jednostki kliniczne. Mówi się o tym często, rzadko wprowadza w życie.

Czytaj więcej: Homoseksualizm nastolatków - podejście psychodynamiczne

Zastosowania i wnioski

Zalecenia te zostały stworzone dla wielorakich celów i idealnym byłoby, gdyby miały wiele zastosowań. Po pierwsze, zalecenia te mają odpowiadać na potrzeby klinicystów i zapewniać konkretny przewodnik, jaki oferują doświadczeni klinicyści kolegom, którzy obecnie praktykują interwencje ukierunkowane na zmianę niechcianych skłonności i zachowań homoseksualnych lub rozważają to. Zalecenia te, same w sobie, wspierają doskonałośćw praktyce która - jeśli przestrzega się wskazówek - winna ograniczyć ryzyko szkody i zwiększać prawdopodobieństwo pozytywnych wyników terapii dla klientów poszukujących konkretnej, mierzalnej zmiany. Zalecenia służą także edukowaniu klinicystów przez zapewnianie punktu wejściowego w te aspekty literatury zawodowej, które mogą nie być dostatecznie opisane przez ogólnonarodowe towarzystwa zajmujące się zdrowiem psychicznym.

Czytaj więcej: Zalecenia terapeutyczne cz 4 - Zastosowania i wnioski/ bibliografia

Zalecenie 10: Zachęcamy klinicystów by dokonywali stosownych wysiłków w celu zapoznania się z osiągnięciami medycyny, psychologii, oraz możliwościami duchowymi i religijnymi, które mogą być wsparciem dla klientów poszukujących zmiany.

Niechciane skłonności i zachowania homoseksualne często współwystępują z formalnie diagnozowalnymi lub w inny sposób ewidentnymi trudnościami medycznymi, psychologicznymi, behawioralnymi i relacyjnymi (por. Zalecenie 7). Klinicyści winni więc podjąć sensowny wysiłek, aby zapoznać się z istotnymi podejściami terapeutycznymi stosowanymi w stosownych obszarach trudności.

Czytaj więcej: Zalecenia terapeutyczne cz 3: Edukacja

Zalecenie 5: Zachęcamy klinicystów, by na samym początku terapii przekazali klientom rzetelne informacje o procesie zmiany oraz interwencjach terapeutycznych, w stopniu wystarczającym do wyrażenia świadomej zgody na terapię.

Klinicyści wszystkich profesji zajmujących się zdrowiem psychicznym zapewniają klientom wyrażenie poinformowanej, świadomej zgody na początku terapii (np. Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne, 2002, Standardy Etyczne 3.10 i 10.01; Amerykańskie Towarzystwo Terapii Małżeństw i Rodziny 2001, Standard Etyczny 1.2; Narodowe Stowarzyszenie Pracowników Socjalnych, 2000). Etycznie rzecz biorąc ci, którzy służą klientom zmagającym się z niechcianymi skłonnościami i zachowaniami seksualnymi ? bądź jakimikolwiek kwestiami psychologicznymi, behawioralnymi czy relacyjnymi - oferują właściwą informację zarówno o procesie zmiany jak i o rodzajach i prawdopodobieństwie wystąpienia możliwych zmian.

Czytaj więcej: Zalecenia terapeutyczne cz 2: Terapia

Zalecenie 1. Zachęcamy klinicystów, by uznali złożoność oraz ograniczenia w wiedzy na temat etiologii pociągu do własnej płci.

Standardowa opinia panująca wśród behawiorystów głosi, że przyczyny ludzkiego zachowania są wieloczynnikowe (Rutter, 2006). Panuje także ogólna zgoda, że etiologia homoseksualizmu jest wieloczynnikowa (np. Gallagher, McFalls, & Vreeland, 1993; Otis & Skinner, 2004), ponieważ istnieją powody, sprawiające, że niektóre osoby postrzegają pociąg do własnej płci i zachowania z nim związane jako niechciane (por. Zalecenie 3).

Czytaj więcej: Zalecenia terapeutyczne cz 1: Postawy wobec klientów poszukujących zmiany

Wstęp

Interwencja kliniczna w przypadku osób pragnących zmienić swoje niechciane skłonności i zachowania homoseksualne jest tematem niezwykle kontrowersyjnym. W środowisku socjopolitycznym, jakie obecnie dominuje w organizacjach zajmujących się zdrowiem psychicznym (Cummings, O'Donahue, & Cummings, 2009; Redding, 2001; Wright & Cummings, 2005), osoby, które poszukują i/ lub doświadczają poprawy funkcjonowania sfery heteroseksualnej z pomocą psychoterapii mogą spotkać się z marginalizacją lub deprecjonowaniem doświadczanej zmiany.


Jednym z powodów tej marginalizacji jest wzrastająca liczba rezolucji, stanowisk i zaleceń, produkowanych przez profesjonalne stowarzyszenia psychologiczne, a odnoszących się do podejść terapeutycznych wobec orientacji seksualnej (np. Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne, 2000, 2009). Dokumenty te zawierają wiele przydatnych informacji, które powinny być znane klinicystom, są jednak ograniczone z powodu braku różnorodnych spojrzeń na zagadnienie (Yarhouse, 2009). Zwłaszcza zaś, często wydają się być sporządzone przez stronnicze gremia, których członkowie nie podzielają celów, wartości czy poglądów wielu klientów, którzy poszukują pomocy w kierunku zmiany niechcianego pociągu do własnej płci i towarzyszących im uczuć, fantazji i zachowań.

Celem tego dokumentu jest dostarczenie zaleceń naukowych i terapeutycznych klinicystom, którzy afirmują prawo klientów do poszukiwania zmiany niechcianych skłonności i zachowań homoseksualnych. Konkretne cele tych zaleceń są dwojakie:

1). rozpowszechniać praktykę zawodową, która daje jak najwięcej pozytywnych wyników i zmniejsza potencjał szkody wyrządzanej klientom szukającym interwencji ukierunkowanej na zmianę niechcianych skłonności i zachowań wobec tej samej płci oraz

2) zapewnić informacje, które korygują stereotypy i błędne charakterystyki interwencji ukierunkowanych na zmianę i tych, którzy tej zmiany poszukują.

Samo prawo klienta do poszukiwania interwencji ukierunkowanej na zmianę jest wciąż kwestionowane w środowiskach zajmujących się zdrowiem psychicznym (Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne, 2009; Kaplan et al., 2009; Yarhouse & Throckmorton, 2001, 2002). W rezultacie Zarząd i Naukowy Komitet Doradczy Narodowego Stowarzyszenia na Rzecz Badania i Terapii Homoseksualizmu (NARTH) uznał, że stworzenie zaleceń dla klinicystów przez klinicystów, którzy uprawiają takie praktyki jest pilnie potrzebne. Aby powstał ten dokument, stworzono grupę roboczą do spraw zaleceń praktyki klinicznej. Wstępny szkic dokumentu został przesłany do recenzji do zarządu NARTH i członków stowarzyszenia prowadzących praktykę zawodową, rozważono wszelkie opinie zwrotne i o ile wnosiły coś do dokumentu, włączono je do ostatecznej wersji zaleceń.

Termin: 'zalecenia' odnosi się do stwierdzeń, które sugerują lub rekomendują klinicystom konkretne zawodowe zachowania, starania i postępowanie. Zalecenia różnią się od standardów tym, że te ostatnie są obowiązkowe i może im towarzyszyć mechanizm egzekwowania. Zalecenia zaś są w zamiarze aspiracyjne i ukierunkowane na ułatwienie trwałego systematycznego rozwoju zawodowego i zapewnienie wysokiego poziomu praktyki zawodowej klinicystów. Ponieważ zalecenia co do prowadzenia praktyki nie są obowiązkowe, wyczerpujące i nie dają się zastosować do każdej sytuacji zawodowej i klinicznej, winny być stosowane, by uzupełnić akceptowane zasady psychoterapii, nie w ich zastępstwie.

Zalecenia nakreślone w tym dokumencie nie mają służyć za standard opieki klinicznej. Zamiast tego mają odzwierciedlać aktualny stan wiedzy w praktyce psychoterapeutycznej z klientami mającymi pociąg do własnej płci, którzy pragną zmniejszyć funkcjonowanie homoseksualne i/ lub zwiększyć funkcjonowanie heteroseksualne. Zalecenia te podzielone są na trzy sekcje: (a) postawy wobec klientów poszukujących zmiany, (b) zalecenia co do terapii oraz c) edukacja.

Zalecenia terapeutyczne cz 1: Postawy wobec klientów poszukujących zmiany

Zalecenia terapeutyczne cz 2: Terapia

Zalecenia terapeutyczne cz 3: Edukacja

Zalecenia terapeutyczne cz 4 - Zastosowania i wnioski/ bibliografia

terapia homoseksualizmu jest możliwa

Jeżeli w swojej pracy spotykasz osoby cierpiące i nieakceptujące swych skłonności homoseksualnych, na pewno stanąłeś przed dylematem - jak im pomóc. PTP idąc za wzorem tendencji światowych wykreśliło homoseksualizm ze spisu chorób. Wielu psychoterapeutów rekomenduje zatem terapię afirmatywną mająca na celu akceptację gejowskiej tożsamości, mimo że dostrzega cierpienie klienta związane z tą rekomendacją. Co możesz zrobić by im naprawdę pomóc?

Czytaj więcej: Jestem terapeutą i nie chcę polecać terapii reparatywnej

Jak można autentycznie pomóc osobie o słonnościach homoseksualnych? Co działa, co nie działa, jakie błędy popełniają terapeuci? Jakie błędy popełniają osoby szukające pomocy? Jak uniknąć problemów? Czy terapeuta informujący klienta, iż jedynym sposobem na uzyskanie poczucia szczęścia jest zaakceptowanie swych skłonności homoseksualnych, działa zgodnie z etyką zawodową? Odpowiada dr Joseph Nicolosi

Czytaj więcej: Pomoc osobom o orientacji homoseksualnej

homoseskualizm to choroba?

Na rynku wydawniczym pojawia się pierwsza w Polsce pozycja naukowa dotycząca psychoterapii reparacyjnej mężczyzn o orientacji homoseksualnej. Jej autor, doktor psychologii Joseph Nicolosi, członek Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego (APA), dyrektor Kliniki Psychologicznej Thomas Aquinas w Encino, w Kalifornii, prezentuje tu własne dwudziestopięcioletnie doświadczenia kliniczne z ponad tysiącem osób z tej populacji. Jest on uważany za pioniera i międzynarodowego eksperta w swej dziedzinie.

Czytaj więcej: Terapia reparacyjna mężczyzn z egodystonicznym homoseksualizmem

Psychoterapia dla nastolatka niepewnego swej orientacji seksualnej

Co robisz jako psychoterapeuta, gdy zgłasza się do Ciebie nastolatek mówiąc: "Chyba jestem gejem"? Czy wiesz jak mu pomóc i być pewnym, że nie wyrządziłeś mu krzywdy? Czy wystarczy mu powiedzieć: "Nadal sie rozwijasz, Twoja orientacja nie ukształtowała się jeszcze w pełni, czekaj może się wszystko zmieni."

Czytaj więcej: Terapia nastolatków niepewnych orientacji seksualnej

terapia homoseksualizmu jest możliwa

Rada dla tych psychoterapeutów, którzy chcą naprawdę i skutecznie pomagać osobom ze skłonnościami homoseksualnymi.

W ostatnich latach z zadowoleniem dostrzegam coraz większą liczbę absolwentów psychoterapii zainteresowanych pracą z pragnącymi zmiany osobami o skłonnościach homoseksualnych (SSA). Niektórzy z tych młodych ludzi sami zmagali się z tym problemem i chcą teraz pomagać innym.

Czytaj więcej: A więc chcesz być terapeutą reparatywnym...

terapia homoseksualizmu jest możliwa

 

Terapia reparatywna koncentruje się zawsze przede wszystkim na uzdrowieniu relacji z ta samą płcią. Psychoterapeuta reparatywny mocno zachęca do tworzenia zdrowych, pozbawionych erotyzmu przyjaźni z mężczyznami. W pewnym momencie jednak niektórzy klienci osiągają gotowość wejścia w relacje intymną z kobietą. Gotowość ta musi być wyrażona przez samego klienta, terapeuta nie może sam do niej zachęcać, tak jak zachęcał do szukania przyjaźni z mężczyznami.

Czytaj więcej: Homoseksualisty relacja z kobietami

terapia homoseksualizmu jest możliwa

Praca z kobietami doświadczającymi nieakceptowanych skłonności homoseksualnych to jedno z najtrudniejszych wyzwań terapeutycznych.

Czytaj więcej: Po pierwsze - nie szkodzić