homoEDUpl's channel
httpwwwhomoseksualizmedupl fan page

inne świadectwa

homoseskualizm to choroba?

Do dziś dr Spitzer podkreśla swoje zaangażowanie i sympatię wobec ruchu społecznego, mającego na celu nadanie homoseksualistom uprawnień i przywilejów do tej pory przysługujących parom heteroseksualnym.

Dr Robert Spitzer, profesor psychiatrii z New York Columbia University przez wielu kolegów po fachu uznawany jest za architekta decyzji Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego (APA) z roku 1973 o wykreśleniu homoseksualizmu z listy chorób. (Przypomnijmy, ze decyzja ta została podjęta nie na podstawie danych naukowych, a w wyniku głosowania, pod presją homoseksualnego lobby). Był on pierwszym przewodniczącym Task Force on Homosexuality - komisji ds. homoseksualizmu w Amerykańskim Towarzystwie Psychiatrycznym. To on był moderatorem słynnej dyskusji panelowej na temat homoseksualizmu, prowadzonej przez homoseksualistów na corocznym spotkaniu APA, poprzedzającym głosowanie. Był też autorem opracowania, na którego podstawie podjęto decyzję o głosowaniu. Opracowanie zawierało w zasadzie powtórzenie tez Kinseya o tym, że homoseksualizm jest normą (1) . Opracowanie opierał na trzech źródłach: "badaniach" Kinseya, badaniach dr Hooker oraz Saghir i Robins, które także omawiamy na naszym portalu. Jak opisuje Zenon Chocimski (2): "Po latach przyznał, że sam w swojej ówczesnej praktyce nie spotkał się z homoseksualizmem, nie stykał się z pacjentami o takiej orientacji i nie miał żadnej wiedzy na ten temat."

Do dziś dr Spitzer podkreśla swoje zaangażowanie i sympatię wobec ruchu społecznego, mającego na celu nadanie homoseksualistom uprawnień i przywilejów do tej pory przysługujących parom heteroseksualnym.

W roku 1999 doroczne spotkanie APA poświęcone było problemowi byłych homoseksualistów. Skoro homoseksualizm został uznany za zdrową, naturalną orientację seksualną, istnienie osób twierdzących, że zmieniły orientację z homo na hetero i są z tego powodu szczęśliwe, było dla APA bardzo niewygodne. Zjazd z roku 1999 miał na celu wydanie oświadczenia potępiającego profesjonalistów podejmujących się terapii homoseksualizmu.

Dr Spitzer okrążył budynek, w którym odbywało się spotkanie psychiatrów i nagle otoczył go tłum pikietujących byłych homoseksualistów. Dzierżyli transparenty. Na jednym z nich napisane było: "Homoseksualiści mogą się zmienić - myśmy to zrobili - zapytaj nas", na innym: "APA, jak wyjaśnicie 20 000 byłych homoseksualistów?" Pikietujący opowiedzieli mu, że ich osobistym doświadczeniem jest rzeczywista zmiana - wyjście z homoseksualizmu i pełny heteroseksualizm. Zdarzenie to zainspirowało naukowca do rzetelnego zbadania problemu. Jak sam przyznał, miał dosyć podejmowania decyzji pod presją politycznej poprawności, bez podstaw naukowych.

Przeprowadził analizę badań nad zmianą orientacji seksualnej i sam przeprowadził badanie na próbie 200 byłych homoseksualistów. Wyniki tego badania doprowadziły do konkluzji, iż niektórzy geje i lesbijki w dominujący sposób homoseksualni, wskutek terapii stają się heteroseksualni, a nawet ci, u których zmiany nie są tak daleko idące donoszą o znaczącej poprawie jakości życia.

Jak pisze G. Satinover (3):

"Pomimo swej reputacji jednego z najbardziej poważanych badaczy naukowych i metodologów badań w psychiatrii, i jako człowiek, który wyprowadził homoseksualizm ze spisu chorób psychicznych, napotkał ogromną trudność w opublikowaniu swojej pracy. Choć wyniki badań zaprezentował na konwencji APA w maju 2001, rezultaty zostały opublikowane dopiero w listopadzie 2003 roku".

Amerykańskie organizacje gejowskich aktywistów od razu rozpoczęły nagonkę na naukowca. Zarzucały mu, że w prosty sposób prowadzi to do przymusowej reorientacji seksualnej, co więcej, oskarżały o próby wprowadzenia penalizacji homoseksualizmu.

Po publikacji dr Spitzer zaczął dostawać setki maili z pogróżkami. Nie pomagały publiczne oświadczenia, iż jedynym wynikiem badań było stwierdzenie faktu, że dla niektórych homoseksualistów zmiana jest możliwa. Naukowiec podkreślał wielokrotnie swe osobiste poparcie dla nadawania homoseksualistom przywilejów równych małżeństwom heteroseksualnym, poparcie dla adopcji dzieci przez homoseksualistów. Stał się czarną owcą swego środowiska i do dziś żyje ze stygmą tego, który ośmielił się wyłamać. Mimo, że aby odzyskać akceptację środowisk gejowskich musiałby zrobic jedną rzecz - oświadczyć, że jego badania naukowe są nierzetelne i homoseksualizmu nie da się leczyć.

Zobaczcie wywiad z dr. Spitzerem:
{rokbox title=|homoEDUpl :: Dr. Robert Spitzer o możliwości wyjścia z homoseksualizmu. | thumb=|images/stories/youtube/youtube-spitzer.jpg| size=|854 505| album=|stories|}http://www.youtube.com/watch?v=rzF9BJRzsBQ&hd=1&autoplay=1{/rokbox}


(1) Spitzer, R.L., The Homosexual Decisions - A Background Paper. Psychiatric News, Jan. 16, 1974, pp. 11-12.
(2) Chocimski Z. "Trzej heretycy" Fronda 36, s 26.
(3) Jeffrey B. Satinover, M.D., Ph.D. The "Trojan Couch": How the Mental Health Associations Misrepresent Science, National Association for Research and Therapy of Homosexuality.