możesz pomóc
Wstęp
Interwencja kliniczna w przypadku osób pragnących zmienić swoje niechciane skłonności i zachowania homoseksualne jest tematem niezwykle kontrowersyjnym. W środowisku socjopolitycznym, jakie obecnie dominuje w organizacjach zajmujących się zdrowiem psychicznym (Cummings, O'Donahue, & Cummings, 2009; Redding, 2001; Wright & Cummings, 2005), osoby, które poszukują i/ lub doświadczają poprawy funkcjonowania sfery heteroseksualnej z pomocą psychoterapii mogą spotkać się z marginalizacją lub deprecjonowaniem doświadczanej zmiany.
Jednym z powodów tej marginalizacji jest wzrastająca liczba rezolucji, stanowisk i zaleceń, produkowanych przez profesjonalne stowarzyszenia psychologiczne, a odnoszących się do podejść terapeutycznych wobec orientacji seksualnej (np. Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne, 2000, 2009). Dokumenty te zawierają wiele przydatnych informacji, które powinny być znane klinicystom, są jednak ograniczone z powodu braku różnorodnych spojrzeń na zagadnienie (Yarhouse, 2009). Zwłaszcza zaś, często wydają się być sporządzone przez stronnicze gremia, których członkowie nie podzielają celów, wartości czy poglądów wielu klientów, którzy poszukują pomocy w kierunku zmiany niechcianego pociągu do własnej płci i towarzyszących im uczuć, fantazji i zachowań.
Celem tego dokumentu jest dostarczenie zaleceń naukowych i terapeutycznych klinicystom, którzy afirmują prawo klientów do poszukiwania zmiany niechcianych skłonności i zachowań homoseksualnych. Konkretne cele tych zaleceń są dwojakie:
1). rozpowszechniać praktykę zawodową, która daje jak najwięcej pozytywnych wyników i zmniejsza potencjał szkody wyrządzanej klientom szukającym interwencji ukierunkowanej na zmianę niechcianych skłonności i zachowań wobec tej samej płci oraz
2) zapewnić informacje, które korygują stereotypy i błędne charakterystyki interwencji ukierunkowanych na zmianę i tych, którzy tej zmiany poszukują.
Samo prawo klienta do poszukiwania interwencji ukierunkowanej na zmianę jest wciąż kwestionowane w środowiskach zajmujących się zdrowiem psychicznym (Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne, 2009; Kaplan et al., 2009; Yarhouse & Throckmorton, 2001, 2002). W rezultacie Zarząd i Naukowy Komitet Doradczy Narodowego Stowarzyszenia na Rzecz Badania i Terapii Homoseksualizmu (NARTH) uznał, że stworzenie zaleceń dla klinicystów przez klinicystów, którzy uprawiają takie praktyki jest pilnie potrzebne. Aby powstał ten dokument, stworzono grupę roboczą do spraw zaleceń praktyki klinicznej. Wstępny szkic dokumentu został przesłany do recenzji do zarządu NARTH i członków stowarzyszenia prowadzących praktykę zawodową, rozważono wszelkie opinie zwrotne i o ile wnosiły coś do dokumentu, włączono je do ostatecznej wersji zaleceń.
Termin: 'zalecenia' odnosi się do stwierdzeń, które sugerują lub rekomendują klinicystom konkretne zawodowe zachowania, starania i postępowanie. Zalecenia różnią się od standardów tym, że te ostatnie są obowiązkowe i może im towarzyszyć mechanizm egzekwowania. Zalecenia zaś są w zamiarze aspiracyjne i ukierunkowane na ułatwienie trwałego systematycznego rozwoju zawodowego i zapewnienie wysokiego poziomu praktyki zawodowej klinicystów. Ponieważ zalecenia co do prowadzenia praktyki nie są obowiązkowe, wyczerpujące i nie dają się zastosować do każdej sytuacji zawodowej i klinicznej, winny być stosowane, by uzupełnić akceptowane zasady psychoterapii, nie w ich zastępstwie.
Zalecenia nakreślone w tym dokumencie nie mają służyć za standard opieki klinicznej. Zamiast tego mają odzwierciedlać aktualny stan wiedzy w praktyce psychoterapeutycznej z klientami mającymi pociąg do własnej płci, którzy pragną zmniejszyć funkcjonowanie homoseksualne i/ lub zwiększyć funkcjonowanie heteroseksualne. Zalecenia te podzielone są na trzy sekcje: (a) postawy wobec klientów poszukujących zmiany, (b) zalecenia co do terapii oraz c) edukacja.
Zalecenia terapeutyczne cz 1: Postawy wobec klientów poszukujących zmiany
Zalecenia terapeutyczne cz 2: Terapia
Zalecenia terapeutyczne cz 3: Edukacja
Zalecenia terapeutyczne cz 4 - Zastosowania i wnioski/ bibliografia